Arme zebra ...

Maandag 11

Het is koud bij het opstaan: als we om 6 uur weg gaan is de zon nog niet op. Het is dan zo koud dat je blij bent dat je handschoenen bij je hebt (ik niet). Als dan de zon opkomt en je voelt die eerste zonnestralen ...

Vandaag hebben we onze eerste kill gezien. Van een afstand zagen we een leeuw lopen die opeens nogal gefocust leek. Links waren twee zebra's aan het bakkeleien met elkaar. Ze hadden geen oog voor hun omgeving en dat was precies wat de leeuw oppikte. Hij hoefde niet eens een sprint in te zetten: vrij makkelijk kwam-ie in de buurt en toen een laatste spurt. De doodsstrijd was eigenlijk vrij snel voorbij, hoogstens een minuut of drie. De prooi wordt in de nek vastgepakt en daar wordt de luchtpijp dichtgedrukt; de zebra kwam dus om het leven door verstikking. Vanmiddag gaan we we er nog even langs om te kijken, want er zullen vast ook aaseters op af komen.

Ik vind het nog erg moeilijk om allerlei vogels te determineren, laat staan de bomen en struiken uit elkaar te houden. Het is lastig te oefenen. Maar gelukkig ben ik niet de enige die daar mee worstelt.

Onze tenten staan trouwens op een goeieplaats, bijna elke nacht hoor je wel de leeuwen burlen (een gegrom vanuit hun buik dat je bijna ook voelt), soms dichtbij, soms hoor je het van links naar rechts gaan. Vannacht ook een stamped, waarschijnlijk Impala's.

Richard, onze hulp en manusje-van-alles in het kamp, is geweldig. Eigenlijk heet-ie niet zo maar z'n echte naam is waarschijnlijk een beetje lastig voor ons. Ik heb het al vaker meegemaakt: de mensen kiezen een Christian name voor de toeristen. Maar goed: hij kookt, verwarmt het water voor de douches, doet de laundry en zorgt dat er genoeg bier in voorraad is. (Hmm, volgorde van belangrijkheid is geloof ik net andersom ;) )